Hans Lynch

Hans Lynch was het schrijvers pseudoniem voor Hans van Helvert (1908-1972).
Uit de volkskrant (04-11-1939): Welke Hollandse jongen heeft nooit gehoord van Karl May? En wie heeft zijn avontuurlijke boeken niet gelezen? De spannende geschiedenissen met Indianen, globetrotters en Bedouinen zijn een kolfje naar de hand van iederen jongen. Maar er zijn nog andere schrijvers dan Karl May en de man die zich verbergt achter de naam Hans Lynch is een rasechte Brabander, die aanspraak mag maken op de titel van den Nederlandsen Karl May. Hij schreef al enkele avontuurlijke jongensboeken.
Enkele titels: “Detective in de Rimboe”, “De wraak van de Stalen Hand” en “Bij de laatste koppensnellers”.

De wraak van Stalen Hand 1935

De wraak van Stalen Hand
“Stalen Hand is een van die vele blanke wereldreizigers die een groot deel van hun avonturenrijke leven doorbrengen in de wildernis. Hier is die wildernis Borneo, een van de Grote Soenda-eilanden, zoals je weet. Borneo is ontzettend groot, daar heb je geen idee van. Wist je dat de oppervlakte van dit eiland 35 maal zo groot is als Nederland? Op Borneo leven verschillende onbeschaafde stammen, die niet zelden met elkaar in vijandschap zijn. Stalen Hand, die Borneo goed kent, heeft op een van zijn vorige reizen vriendschap gesloten met Radjang het jonge opperhoofd van alle verspreide Boekats. Tijdens de reis, die in dit boek beschreven werd, ontmoeten beiden elkaar weer en dan blijkt Radjang door den vijand van huis en haard verdreven te zijn. Overgeleverd aan de aanvallen van vijandig mens en dier doolt Radjang door het oerwoud. waar hij Stalen Hand ontmoet. En beiden besluiten de strijd tegen den oppermachtigen vijand aan te binden. De twee vrienden winnen de strijd, maar eerst na zeer veel gevaarlijke en spannende avonturen.” (De Volkskrant)

Niet iedereen was gecharmeerd van de boeken van hem zoals blijkt uit het volgende artikel uit Het Vrije Volk (1950):
Een jongensboek om niét te kopen
Een enkele maal, helaas, moeten wij een waarschuwend woord laten horen tegen wat als jeugdlectuur op de markt wordt gebracht. De uitgevers zijn nu eenmaal niet alle even
diep overtuigd van de noodzakelijkheid, aan boeken voor kinderen andere en dikwijls hogere eisen te stellen dan aan romans.
De uitgeverij „Helmond” zond ons het eerste deel van haar Kroon-serie, „Bij de laatste, koppensnellers”, geschreven door iemand die zich „detective Hans Lynch” noemt.
Zo staat er ter toelichting bij vermeld, „een serie jongensboeken, vol spanning en avontuur, doch zónder ongezonde sensatie.”. Wij zouden wensen dat het waar was. Op de omslag reeds treft men, behalve een aantal „wilden”, die, blijkbaar een krijgsdans uitvoeren, een man met een revolver in de, hand aan. Dit belooft precies wat de inhoud geeft: in minder dan geen tijd knallen de repeteergeweren en tuimelen de Nieuw-Guinese inboorlingen in grote aantallen neer! De blanke man als Instrument der wrekende gerechtigheid – u voelt het al. Met de verspreiding van bloederige verhalen van dit kaliber wordt naar
onze stellige overtuiging de jeugd een slechte dienst bewezen. Zij vormen – onder het mom van gezonde jeugdlectuur – evenzeer een gevaar voor onvolgroeide karakters als de vodden die zich als beeldromans zulk een
trieste faam, hebben verworven. Wij zullen maar hopen dat dit eerste deel niet kenmerkend is voor de kwaliteit, van Helmonds Kroon-serle. Het zou werkelijk bedroevend zijn als voor deze reeks nog’ méér papier zo jammerlijk werd misbruikt
.